Van Duitse bodem
In 1953 schreef de Duitse artiest Klaus Günter Neumann het lied Tulpen aus Amsterdam, na een optreden in het Tuschinski Theater en een wandeling langs de tulpenvelden bij de Keukenhof. Zijn uitgever vond het maar niks, en het belandde op de plank. Totdat tekstschrijver Ernst Bader het drie jaar later herschreef, met een nieuwe melodie van Dieter Rasch (alias Ralf Arnie).
Van Vlaanderen naar Engeland
De allereerste opnames kwamen in 1956 van de Vlaamse zanger Jean Walter, in zowel het Duits als het Nederlands. Die versies sloegen aan in Europa. Pas daarna volgde de Engelse versie: Marcel Stellman van Decca Records schreef de tekst onder het pseudoniem Gene Martyn. Die versie werd in 1958 een grote hit voor de Britse entertainer Max Bygraves.
Waarom werkt het dan zo goed?
De kracht zit in de eenvoud: bloemen, liefde en Amsterdam. Het zijn drie woorden die samen een bijna postkaartachtige sfeer oproepen. En dat werkt. Tulpen uit Amsterdam groeide uit tot een wereldhit, is talloze keren gecoverd (van Koos Alberts tot De Havenzangers en James Last) en staat nog steeds op toeristische playlistjes in souvenirwinkels op de Kalverstraat.
Als de lente komt dan stuur ik jou
Tulpen uit Amsterdam
Tussen kitsch en cultureel erfgoed
Het lied balanceert op het randje tussen kitsch en cultureel erfgoed. Vraag een Amsterdammer ernaar, en je krijgt óf een glimlach, óf een diepe zucht. Maar feit blijft: het lied heeft Amsterdam op de kaart gezet bij mensen die het woord ‘gracht’ nog moeten opzoeken. En dat is op z’n minst opmerkelijk voor een lied dat nooit bedoeld was als ode aan de stad.
