Auto te water
Tussen de jaren ’20 en ’50 kwamen er in Amsterdam steeds meer auto’s bij. En die wagens moesten zo af en toe toch even parkeren langs de kades van bijvoorbeeld de Herengracht of de Prinsengracht. Parkeersensoren waren er niet, laat staan een achteruitrijcamera, en ook die handrem werd wel eens vergeten, dus kwam het regelmatig voor dat auto’s bij het parkeren een foutje maakten en in de gracht vielen. De wrakken werden vervolgens, vaak onder grote belangstelling, door brandweer of takelbedrijf uit de gracht getrokken. Met alle schades van dien.
De oplossing: een lage railing
Omstreeks 1954 besloot de gemeente dat het tijd werd om iets aan de auto’s in het water te doen. De ongelukken zorgden voor onveilige situaties en ondertussen kwamen er steeds meer auto’s de weg op. Er werd besloten een ijzeren paal van ongeveer 20 centimeter boven de grond in de kademuur te boren. De Herengracht had de primeur, later volgenden de meeste andere kades ook. Het bleek een effectieve ingreep: de railing zorgde uiteindelijk voor fors minder auto’s te water.
Toch nog oppassen
De railing werd bij de meeste grachten geplaatst, maar zeker niet overal. Zo tref je bijvoorbeeld langs de Reguliersgracht nog veel stukken zonder de beschermende ijzeren balk. Oppassen dus! En ja: ook met een lage voorbumper moet je niet te ver naar voren rijden, dat kan nare schades geven.
