Damstraat
Kerwin, die sinds zijn jeugd in Nederland woonde en opgroeide in het gezin van zijn pleegouders, de familie Duinmeijer, was die nacht een broodje gaan halen in een shoarmazaak aan de Damstraat. Daar raakte hij betrokken bij een conflict met twee skinheads, die onder invloed van alcohol racistische taal uitsloegen. Toen Kerwin de zaak verliet, escaleerde de situatie buiten voor de zaak snel. Een derde skinhead, Nico Bodemeijer, voegde zich bij het handgemeen en stak Kerwin vrijwel direct in zijn buik met, naar later blijkt, een knipmes. Gewond en in paniek rende Kerwin naar de Dam, waar hij tevergeefs probeerde een taxi aan te houden. De taxichauffeur weigerde hem mee te nemen. Hoewel een tweede chauffeur eerste hulp bood en een ambulance regelde, was het te laat. Kerwin overleed kort daarna in het Onze Lieve Vrouwe Gasthuis aan bloedverlies.
Dader gepakt
De nasleep van de moord op Kerwin Duinmeijer was intens. Nico Bodemeijer meldde zich enkele dagen later bij de politie en gaf toe dat hij de fatale messteek had toegebracht. De strafzaak tegen hem werd vanwege zijn minderjarigheid achter gesloten deuren behandeld. Hoewel er racistische uitspraken waren gedaan tijdens het incident en Bodemeijer een tatoeage had met ‘100% white’, oordeelde de kinderrechter dat racisme geen wezenlijk motief was voor de moord. Bodemeijer werd uiteindelijk veroordeeld tot opname in een inrichting voor buitengewone therapeutische behandeling, maar kwam na vier jaar al vervroegd vrij.
Mama Baranka
Ondanks het vonnis bleven velen in Nederland de moord beschouwen als een racistische daad. Het incident leidde tot de oprichting van de stichting Vrienden van Kerwin, die jaarlijks een herdenkingsmanifestatie organiseert. Elk jaar op 20 augustus wordt Kerwin herdacht, waarbij het thema racisme centraal staat. Aanvankelijk vond de herdenking plaats bij het standbeeld Mama Baranka in het Vondelpark, gemaakt door de Nederlands-Antilliaanse kunstenaar Nelson Carrilho ter nagedachtenis aan Kerwin. Later werd de herdenking verplaatst naar de Dam.
De impact van Kerwins dood reikte verder dan de herdenkingen. De moord inspireerde de Frank Boeijen Groep tot het schrijven van het nummer Zwart wit, dat de aandacht vestigde op de problematiek van racisme in Nederland. De naam van Kerwin leeft ook voort in de straatnaamgeving: in Diemen werd een straat naar hem vernoemd, hoewel deze later werd omgedoopt tot Kerwin Lucasstraat.
Nasleep
Het verhaal van Kerwin Duinmeijer is niet alleen een herinnering aan een jong leven dat te vroeg werd beëindigd, maar ook een spiegel voor de samenleving. Het confronteert ons met de blijvende aanwezigheid van racisme en de noodzaak om waakzaam te blijven tegen de krachten van haat en intolerantie. De herdenkingen, documentaires en publieke gesprekken die zijn dood hebben voortgebracht, dienen als blijvende oproep tot rechtvaardigheid en gelijkheid, zodat een tragedie zoals die van Kerwin nooit meer hoeft plaats te vinden.
Hoe verging het de dader?
Nico Bodemeijer, de dader van de moord op Kerwin Duinmeijer, bleef na zijn vrijlating in 1988 betrokken bij gewelddadige incidenten. In 1989 werd hij opnieuw veroordeeld, dit keer tot vijf jaar gevangenisstraf voor een ander geweldsmisdrijf. Zijn criminele activiteiten hielden niet op; in 1999 kreeg hij nog eens vijf maanden cel opgelegd omdat hij een wielklem vanaf een balkon naar twee parkeerwachten had gegooid. Begin januari 2012 overleed Bodemeijer, naar verluidt door zelfmoord. Hij was op dat moment al geruime tijd ernstig ziek, aldus AT5.
Nooit vergeten: de moord op Kerwin Duinmeijer