Dus jij maar denken dat de Willemsparkweg een verwijzing is naar Willemspark en dus naar Koning Willem I. Nee hoor, de straat is vernoemd naar de illustere Brits-Nederlandse componist Willem Spark. Tenminste: dat werd de Duitsers tijdens de Tweede Wereldoorlog voorgehouden tijdens een lezing in een interneringskamp in Sint-Michielsgestel.
Vooraanstaande Nederlanders
In het kamp in Sint-Michielsgestel werden vooraanstaande Nederlanders gevangengehouden, zoals Jan de Quay, Niko Tinbergen en Max Kohnstamm. Het was geen streng kamp en de gevangenen ondernamen allerhande activiteiten om de tijd te doden. Zo werd er op donderdag 24 juni 1943 een lezing gehouden over de bekende Britse componist Willem Spark die honderd jaar daarvoor overleden was. De toehoorders werden getrakteerd op diverse diverse verhalen over de componist, die toch wel een grote man moest zijn geweest: immers er was een straat in Amsterdam naar hem genoemd. De bijeenkomst was een succes en de verhalen gingen erin als zoete koek.
Willemsparkweg was al veilig
In 1942 werd het verboden dat straatnamen vernoemd waren naar nog levende leden van het Koninklijk Huis of Joden. Zo werd bijvoorbeeld het Beatrixpark omgedoopt naar het Diepenbrockpark en de Wilhelminastraat heette plots Wester-Gasthuisstraat. Omdat echter Koning Willem I, naar wie de weg is genoemd, al lang overleden was hoefde die naam niet te worden aangepast. Tegenwoordig is het trouwens sowieso ongebruikelijk dat straten worden genoemd naar nog levende personen. Meer informatie daarover lees je hier.
Fan van Spark
Dat die bijeenkomst een groot succes werd is extra grappig omdat die hele Willem Spark nooit bestaan heeft. De componist is een verzinsel en was ontstaan uit kritiek van enkele gevangen, met name van Tinbergen, die het niveau van eerdere lezingen veel te laag vond. Om te bewijzen dat dat zo was werd Spark in het leven geroepen. Enkele toehoorders zouden zelfs hebben beweerd groot liefhebber van het werk van Spark te zijn geweest. Onmogelijk dus, want de componist heeft nooit bestaan.
Toch een straat voor Willem Spark
Het verhaal krijgt een happy end want Willem Spark heeft het toch voor elkaar gekregen om een ‘eigen straat’ te krijgen. En wel nabij de plek waar hij het levenslicht zag: in Sint-Michielsgestel. Daar is een bos die in de volksmond het Duitse Bos is geen heten, een officiële vernoeming stuitte echter op bezwaren omdat het bos door gevangenen werd aangelegd. Uiteindelijk heeft men gekozen om de straat te vernoemen naar Willem Spark: nooit geleefd, toch bestaan.
